"Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: 'Ustąp temu miejsca', a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. A gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powie ci: 'Przyjacielu, przysiądź się wyżej'. I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony." (Łk 14:8-11).
Główną nauką tej przypowieści jest oczywiście pokora. Jezus dał już wyraźne wskazówki w tym względzie na krótko wcześniej, kiedy uczniowie rozpoczęli spór o to, który z nich byłby największy. Wziął chłopca, postawił go pośród nich i powiedział: "(...) Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki." (Łk 9:48).
Pokora nie jest cechą, którą człowiek powinien nabyć siłą. Przeciwnie, powinna ona powstać w nim naturalnie, gdy człowiek zrozumie prawdziwą rolę, jaką odgrywa w stworzeniu, w którym żyje. Im bardziej jednostka przyswoi sobie dotrzymywanie praw natury, tym wyraźniejsze będzie dla niej działanie gigantycznego mechanizmu działającego w stworzeniu i jej prawdziwa rola w nim. Wtedy zda sobie sprawę, że nie jest niczym więcej niż małym okruchem, jak wiele innych, które noszą ze sobą zadanie utrzymywania stworzenia w dobrym stanie.
Ktoś, kto uzyskał to poznanie, nigdy nie będzie dążył do uwielbienia samego siebie. Nie tylko nie odczuwa takiej potrzeby, ale taka postawa będzie dla niego zbyt absurdalna, która może wynikać jedynie z niewiedzy i absolutnego braku świadomości prawdziwej roli, jaką człowiek odgrywa w niezmierzonym dziele stworzenia..
Z drugiej strony prawdziwa mądrość nigdy nie będzie istnieć bez pokory, ponieważ są one jednym. O tym właśnie Abd-ru-shin pisze w swoim dziele "W Świetle Prawdy, Przesłanie Graala": "Poznanie jest wszakże pokorą! Przecież ten, kto ma prawdziwe poznanie, nie może nigdy omijać pokory, ponieważ pokora i poznanie są jednym. Z prawdziwym poznaniem pojawia się równocześnie jako coś oczywistego także pokora. Gdzie nie ma pokory, tam także nigdy nie ma prawdziwego poznania! W pokorze wszakże tkwi wolność! Tylko w pokorze zawarta jest prawdziwa wolność każdego ludzkiego ducha!"
Uzbrojeni w prawdziwą pokorę, pokorę, która wyrasta z serca, a nie z rodzaju aktywności, która chce czegoś w zamian, istoty ludzkie mogą osiągnąć wiele sukcesów w różnych aspektach życia. Bez pokory nigdy nie można osiągnąć niczego naprawdę znaczącego. To znaczy nic naprawdę dobrego.
Seria Przypowieści Jezusa:
Artykuł został przetłumaczony z anglojęzycznej strony na facebooku: The Day Without Tomorrow. Publikacje na tej stronie czerpią z duchowego poznania zawartego w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina.
Więcej informacji dotyczących Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem email: ryszkatobiasz@gmail.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz