24.03.2022

Dwa grzechy, dwie kolosalne tragedie










Nie tylko kolosalne, ale dwie największe tragedie w całej ludzkiej sadze. Można by też powiedzieć, że dwa największe grzechy wszechczasów: grzech pierworodny i grzech dziedziczny. Dwa wydarzenia, które ostatecznie doprowadziły ludzkość do chaosu, w którym obecnie pogrążony jest cały świat.

Grzech pierworodny był długim procesem w historii ludzkości i polegał na wyniesieniu rozumu - prostego narzędzia stworzonego po to, by służyć woli ludzkiego ducha w świecie materii - do pozycji absolutnego pana, który o wszystkim decyduje i któremu wszystko podlega. Księga Rodzaju ukazuje to w sposób obrazowy, przedstawiając nieposłuszeństwo pierwotnej pary Adama i Ewy, która zlekceważyła polecenie Stwórcy i skosztowała owocu z "drzewa poznania", rozkoszując się nim.

To kobieta jako pierwsza dała się uwieść blaskowi owoców rozumu "wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy." (Rdz 3, 6). Nie umniejsza to jednak winy mężczyzny, gdyż przyjmując owoc ofiarowany przez swoją partnerkę, pokazał, że zgadza się z jej nowym sposobem zwracania na siebie uwagi, już nie z powodu wysokich darów duchowych, ale z powodu atrakcyjności cielesnej, jak determinuje to dominacja rozumu.

Odtąd losem człowieka zaczęły rządzić rozumowe decyzje, oderwane od duchowej intuicji. Grzech wszedł w świat, w materialne Stworzenie, a wraz z nim realna możliwość śmierci. Nie śmierć ziemska, która jest wydarzeniem naturalnym i zawsze będzie, ale śmierć duchowa, śmierć wieczna, zwana też "drugą śmiercią" (Ap 20, 14; 21, 8), która jest "zapłatą za grzech" (Rz 6, 23).

Teraz gdy rozum decydował o wszystkim, dyktował wszystko, stając się coraz silniejszy, duch stawał się coraz słabszy, bo nie mógł już przeciwstawić się despotycznej woli swego "brata", który widział wartość tylko w rzeczach materialnych. Ten obraz jest również przedstawiony w Biblii w opowiadaniu o Kainie i Ablu.

Taka sytuacja doprowadziła w końcu do ujawnienia się grzechu dziedzicznego, jako naturalnej konsekwencji wynikającej z prawa ruchu. Był to stopniowy rozrost mózgu (mózgu przedniego), który powoduje, że każde dziecko wnosi jako dziedzictwo niebezpieczeństwo całkowitego podporządkowania się rozumowi w momencie, gdy jego duch budzi się do działania na ziemi. Skutkiem tego dla większości współczesnej młodzieży jest lekceważenie ich koniecznego rozwoju duchowego. W ciągu tysiącleci nadmierna aktywność ludzkiego intelektu (rozumu) spowodowała ogromny rozrost mózgu (mózgu przedniego), a w konsekwencji zanik instrumentu przeznaczonego do odbierania uczuć od ludzkiego ducha: móżdżku (mózgu tylnego).

Te dwie ludzkie tragedie, grzech pierworodny i grzech dziedziczny stały się więc punktem wyjścia dla wszelkiego zła, które zainfekowało ludzkość w tak zwanej epoce nowożytnej.

I jak można odwrócić taką katastrofę?... Pierwszym krokiem do osiągnięcia poprawy jest "przestawienie świateł" jak wyjaśnia Abd-ru-shin w swoim dziele "W Świetle Prawdy". Ta konieczna inwersja - już nie taka prosta i łatwa dla człowieka obecnych czasów - polega na usunięciu rozumu z uzurpowanego tronu i zmuszeniu go do zajęcia należnego mu miejsca sługi, jednocześnie prowadząc ducha z powrotem na swoje pierwotne miejsce prowadzącego, miejsce, które zawsze mu się należało.

Powaga i zaangażowanie niezbędne do przeprowadzenia tego istotnego "przestawienia świateł" świadczą o wartości, jaką przebudzona istota ludzka przypisuje ewolucji własnego ducha, co stanowi bezpośredni postęp uznania, jakie przyznaje Woli swego Stwórcy, któremu zawdzięcza to istnienie.

Artykuł został przetłumaczony z anglojęzycznej strony na facebooku: The Day Without Tomorrow. Publikacje na tej stronie czerpią z duchowego poznania zawartego w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina.

Więcej informacji dotyczących Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem email: ryszkatobiasz@gmail.com

22.03.2022

Bohater i smok




Wizerunek św. Jerzego zabijającego smoka jest mitycznym przedstawieniem bardzo starej symboliki, istniejącej w wierzeniach różnych ludów od niepamiętnych czasów. Stąd wzięły się niezliczone wizerunki i rzeźby "pogromców smoków", które można dziś zobaczyć na całym świecie.

Na przykład grecki mit o Perseuszu opowiada o królestwie zniszczonym i gnębionym przez smoka, aż do chwili, gdy został on zabity przez bohatera. W pismach Zoroastryzmu pojawia się smok Zohak, który uzurpuje sobie prawo do ziemskiego tronu i powoduje "nieszczęścia, głód, żałobę i lament" dopóki nie zostanie zabity przez kapłana i wojownika - bohatera Tharaetona. Muzułmański odkupiciel Mahdi i skandynawski bohater Beowulf zawsze pojawiają się, zabijając smoka. Podobnie Sigurd, inny legendarny bohater mitologii norweskiej, niezmiennie pojawia się, eliminując smoka włócznią. Również taoistyczny "Jadeitowy cesarz" pojawia się, zabijając złego potwora.

Rycina wyryta w świątyni w starożytnym Egipcie przedstawia Króla unicestwiającego włócznią zwierzę przypominające krokodyla, co oznacza zwycięstwo nad chaosem i złem. Na rycinach pojawia się perski książę Bahram Gur, który likwiduje smoka strzałą. Hermes, bóg mitologii greckiej, zabija smoka Typhona. Pojawia się również grecki bohater Kadmos, legendarny założyciel miasta Teb, który zabija smoka. Smok pojawia się także w biblijnej Księdze Objawienia.

Wszystkie te reprezentacje mają wspólne źródło: duchowy obraz długotrwałej walki między wysłannikiem Boga a Lucyferem. Tym wysłannikiem jest obiecany przez Jezusa Syn Człowieczy.

Jak wyjaśnia Abd-ru-shin w swoim dziele W Świetle Prawdy "Proces zakończą zmagania przebiegające w subtelnej i gęstej materii, lecz będą one jedynie następstwem tej jednej wielkiej walki." Doświadczamy zatem następstw tej wielkiej konfrontacji, znajdujemy się w samym środku tej pobocznej walki i również walczymy, czy tego chcemy, czy nie.

Będziemy walczyć po właściwej stronie, jeśli będziemy starali się żyć zgodnie z Wolą Stwórcy, która wyraża się w niezmiennych prawach. W przeciwnym razie będziemy walczyć po niewłaściwej stronie. Dbajmy więc o to, aby nasze odczuwanie było zawsze czyste, abyśmy przez zaniedbanie, indolencję czy ignorancję nie odeszli od właściwej strony walki, bo nie ma wątpliwości, jaki będzie ostateczny wynik tej równoległej bitwy dobra ze złem.


Artykuł został przetłumaczony z anglojęzycznej strony na facebooku: The Day Without Tomorrow. Publikacje na tej stronie czerpią z duchowego poznania zawartego w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina.

Więcej informacji dotyczących Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem email: ryszkatobiasz@gmail.com

19.03.2022

Modlitwa Franciszka




Słynna Modlitwa Franciszka, znana również jako Modlitwa o Pokój, co ciekawe nie jest autorstwa Franciszka z Asyżu, jak się często uważa, ale niektórzy uczeni utrzymują, że autorem jest mnich, który żył w północnej Francji w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. 

Wiadomo na pewno, że modlitwa ta została napisana anonimowo w biuletynie religijnym w Paryżu w 1912 roku. Cztery lata później została wydrukowana w Rzymie na ulotce z postacią świętego Franciszka na odwrocie. W rezultacie modlitwę tę przypisano włoskiemu zakonnikowi Franciszkowi, który mieszkał w Asyżu.

Jednak fakt, że modlitwa Franciszka nie jest jego autorstwa, jest nieistotny, ponieważ piękno jej przesłania przetrwało w czasie jako jedno z nielicznych świadectw prawdziwej nauki Jezusa, inspirując dobrych ludzi do poświęcenia się czynieniu wyłącznie dobra w każdej sytuacji.

Pierwsza część modlitwy jest wyrazem najgłębszej miłości do bliźniego:

"Panie uczyń mnie narzędziem Twego pokoju.
Tam gdzie nienawiść - pozwól mi siać miłość,
gdzie krzywda - przebaczenie,
gdzie niezgoda - jedność,
gdzie zwątpienie - wiarę,
gdzie błądzenie - prawdę,
gdzie rozpacz - nadzieję,
gdzie smutek - radość,
gdzie mrok - światło."

Druga część jest jedną z najpiękniejszych afirmacji prawa przyczyny i skutku, czyli prawa działania zwrotnego, wibrującego w równowadze pomiędzy dawaniem i przyjmowaniem:

"Spraw Panie, abym nie tyle szukał pociechy, ile pociechę dawał; nie tyle szukał zrozumienia, co rozumiał; nie tyle był kochany, ile kochał. Albowiem dając - otrzymujemy, przebaczając - zyskujemy przebaczenie, a umierając - rodzimy się do życia wiecznego."


Artykuł został przetłumaczony z anglojęzycznej strony na facebooku: The Day Without Tomorrow. Publikacje na tej stronie czerpią z duchowego poznania zawartego w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina.

Więcej informacji dotyczących Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem email: ryszkatobiasz@gmail.com